Villa Sarna, τελευταίο πρωινό , μια βόλτα στους κήπους και στο
παραδείσιο φυσικό περιβάλλον.
Πριν φύγουμε για το Ubud, πήγαμε στο κοντινό χωριό Tegallalang. Υπάρχουν αρκετά μαγαζάκια με ξυλόγλυπτα και οι τεχνίτες δουλεύουν έξω στο πεζοδρόμιο. Ο μοναδικός κεντρικός δρόμος του χωριού με διεύθυνση βορά – νότο, είναι φτιαγμένος σε μια κορυφογραμμή. Τα αγροτόσπιτα είναι αραιά, κτισμένα εκατέρωθεν του δρόμου και από πίσω οι ορυζώνες και οι κήποι τους, κάτω στα χαμηλά.
Περπατήσαμε όλο τον δρόμο, δυό τρία χιλιόμετρα και δεν χορταίναμε το τοπίο. Χαζεύαμε τα ξυλόγλυπτα που ήταν πεταμένα έξω από τις αυλές. Ρίζες δέντρων σκαλισμένες και ‘αναμαλλιασμένες’ σαν τον βασιλειά Ληρ, μάσκες Αφρικανικές όποιας φυλής ήθελες !!! Ανοιχτήρια για μπουκάλια, με μεγάλη ζήτηση απ’ ότι κατάλαβα, καθότι πουλιόταν σε όλο το Μπάλι. Ανάμεσα στα μεγάλα ανοίγματα των σπιτιών, οι ορυζώνες,…………. για ανεπανάληπτες φωτογραφίες .
Μετά την βόλτα στο Tegallalang πήραμε τα συμπράγκαλα μας και μετακομίσαμε στο Beji Ubud resort για να είμαστε κοντά στην κίνηση και τα μαγαζιά του χωριού. Η απόσταση όμως μέχρι το κέντρο δεν ήταν για ποδαράτα, μία φορά αρκούσε .
Το ξενοδοχείο πανέμορφο και καταπράσινο. Βρίσκετε δίπλα στο μουσείο Neka art , στον ήσυχο δρόμο, Jalan Sanggingan με τις όμορφες γκαλερί τέχνης. Εκεί έχει και ένας Έλληνας, ο Filipos, μία αίθουσα από το 1996 με μερικά όμορφα και πανάκριβα έργα του. Απέναντι από την είσοδο του μουσείου, λίγο πιο κάτω, κάναμε το καλύτερο και καθαρότερο μασάζ .
Στο Ubud, πριν σκοτεινιάσει πήγαμε στο περίφημο Belek Bengil ( βρώμικο παπί ). Ότι και να γράψω είναι λίγο γι’ αυτό το εστιατόριο. Η αρχιτεκτονική του, η τοποθεσία, η διαρρύθμιση, το οριζόντιο μέγεθός του αλλά και η τραγανιστή πάπια, είναι το κάτι άλλο. (25 euro τρία άτομα !)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου